اعتقاد راسخ آن است که در درمان بیماری اعتیاد درمانگر اصلی خداست. در درمان این ناخوشی نمی‌توان انتظار داشت که سکان درمان به دست پزشک یا درمانگر باشد که اتفاقاً نه دانش دانشگاهی مکفی و نه تجربه بالینی درمان معتاد را در دوران رسمی تحصیلی داشته است و تنها با گذراندن دوره‌های ۱۴ روزه یا یک‌ماهه دارویی و غیر دارویی درمان اعتیاد، به رویارویی هیولایی رفت که تمامی دانش بشری را تا به امروز به چالش کشیده است.

برای من ثابت شد که بیماری اعتیاد را نمی‌توان از درون اتاق کار، مطب لوکس یا کلینیک شیک و مدرن و یا از درون هزاران برگ کتاب‌ها و متون حجیم علمی داخلی و خارجی مدیریت کرد بلکه باید به‌دوراز پیش‌زمینه فکری و پیش‌داوری‌های متداول معتاد را دوست ‌داشت و او و خانواده‌اش را از دریچه بیماری‌اش نگریست و نه از موضع بالا به پایین و نه درگیر چرخ‌دنده‌های معیوب من می‌دانم و من می‌توانم.

پس از ۱۵ سال کار شبانه‌روزی و بی‌وقفه با بیمار اعتیاد تحقیق و کنکاش موشکافانه در مکاتب پرمدعای پزشکی، روان‌پزشکی، روانشناسی، جامعه‌شناسی و مددکاری و ورود به گروه‌های دوازده‌قدمی و کارکرد دوازده گام درمانی رهایی از وابستگی‌های ناسالم، اقیانوس پهناور دانش و تجربه بیماری اعتیاد را درنوردیده و به‌عنوان یک پزشک دردآشنا، آگاه، دردمند و صاحب سبک و اثر به جامعه هدف ارائه کنم.